In een seizoen waarin Born JO11-1 duidelijk een maatje te groot was, was een tweede plek het hoogst haalbare. En laat de tweede plek nu juist de inzet zijn van deze laatste wedstrijd. Gezien alle uitslagen beloofde het een ware battle te worden ... en een battle werd het.

 

Vanaf het eerste fluitsignaal was het duidelijk dat het een gelijkwaardige strijd zou worden. Cadeautjes werden niet gegeven en verliezen leek voor beide teams geen optie te zijn. Op alle posities op het veld werden mooie duels uitgevochten. De uitdrukking 'oog om oog, tand om tand' zou niet misplaatst zijn.

 

0-0 was de ruststand en 0-0 zou het nog lang blijven. Mede ook omdat het aluminium en de keepers, die beide hun wedstrijd van het seizoen keepten, niet wilden meewerken. Net toen iedereen het er al over eens was dat er deze avond geen doelpunten zouden vallen, maakte De Ster twee minuten voor tijd uit een corner de bevrijdende 1-0. Op en langs het veld werden er grote gaten in de lucht gesprongen die dwars door de geluidsbarrière leken te gaan. Een enorme ontlading ... juist ook omdat alleen een overwinning voldoende was voor een (verdiende) tweede plek.

 

Er zaten dit seizoen meerdere wedstrijden bij die een aantal mensen een paar jaar van hun leven hebben gekost, maar juist dat zijn de wedstrijden die niet snel vergeten zullen worden en waarin jullie als team hebben laten zien wat jullie waard zijn.

 

Jongens het was een mooi seizoen met: veel plezier, een flinke dosis inzet en ook nog eens goed voetbal. Het team groeide met de week en daarmee ook jullie als spelertje zelf.

Ongeacht de uitslagen zou het daarmee al geslaagd zijn ... maar met de goede prestaties hebben jullie jezelf nog eens extra beloond.

 

Achraf, Benjamin, Finn, Jorrit, Jorn, Max, Messi, Milan, Scott, Toon, Tygo ... proficiat met deze topprestatie.

 

Namens de trainers Kevin, Lars, Ruud, They en keeperstrainer Rob

 

... en natuurlijk alle ouders en supporters die wekelijks langs de lijn stonden.